Back line (linia końcowa) – poprzeczna linia za domem kończąca pole gry. Kamienie, które ją miną, są usuwane z toru.
Biter – kamień ledwie dotykający zewnętrznego, największego kręgu, potencjalnie liczony w punktacji.
Blank end (remis) – zakończenie partii bez kamieni w domu, czyli bez punktów dla żadnej z drużyn (wynik 0:0). Również taki przypadek, gdy dwa kamienie przeciwnych zespołów stoją w idealnie równej odległości od środka domu.
Button (guzik) – środkowe, najmniejsze koło o promieniu 15 centymetrów. Otoczone przez trzy kręgi.
Centre line (linia środkowa) – linia biegnąca od belki do belki, wyznaczająca środek szerokości toru.
Double takeout (podwójne wybicie) – jednoczesne wybicie swoim kamieniem dwóch kamieni przeciwnika.
Draw (zagranie w cel) – najczęściej stosowane zagranie w curlingu, polegające na jak najprecyzyjniejszym ustawieniu kamienia w punkcie wskazanym przez kapitana. Ślizg kamienia do celu.
End (partia) – część gry, podczas której wypuszczany jest w jednym kierunku komplet kamieni (czterech zawodników dwu drużyn, każdy po dwa kamienie) i ustalany wynik, runda. Ustalona liczba partii składa się na mecz.
Extra end (dogrywka) – dodatkowa partia, rozgrywana w przypadku zakończenia meczu remisem, jeśli przepisy turnieju wymagają wyłonienia zwycięzcy.
Free guard zone (strefa ustawiania strażników) – pole pomiędzy linią spalonego a linią końcową z wyłączeniem domu. Kamienie, które zatrzymają się w tym polu uczestniczą w grze, choć nie punktują.
Freeze (plaster) – kamień zagrany tak precyzyjnie, że dojeżdża do innego kamienia, nie wybijając go.
Guard (strażnik) – kamień ustawiony tak, by chronić przed wybiciem inny kamień (potocznie każdy kamień ustawiony w strefie ustawiania strażników).
Hack (belka) – drewniana belka przymocowana do lodu, wyposażona w dwie gumowe “stopki” do odbicia się przy wypuszczaniu kamienia.
Hammer (młotek) – ostatni kamień wypuszczany przez jedną z drużyn w danym endzie
Hog line (linia spalonego) – pierwsza z nich określa miejsce, do którego trzeba wypuścić kamień z ręki podczas zagrania. Druga oznacza początek pola, w którym ustawiane mogą być kamienie.
House (dom) – pole złożone z guzika i trzech otaczających go kręgów. Ustawione w nim kamienie liczą się do punktacji partii.
Lead (otwierający) – pierwszy zawodnik w zespole puszczający kamienie, zaczynający partię.
Pebble (kropelki) – zamarznięte kropelki wody, którymi pokrywa się lód spryskując go z urządzenia do ręcznego opylania, by zmniejszyć powierzchnię kontaktu kamienia z lodem (czyli zmniejszyć tarcie).
Peel (wygonienie) – wybicie kamienia w ten sposób, że kamień wybijający też wylatuje poza dom.
Raise (dobicie) – uderzenie kamienia tak, by przesunął się trochę do przodu, zazwyczaj do domu.
Second (drugi) – drugi gracz w zespole puszczający kamienie.
Skip (kapitan) – zazwyczaj czwarty w drużynie, jego zadaniem jest wskazywanie, gdzie i jak ma zagrać zawodnik puszczający kamień, określanie strategii zespołu.
Slide (ślizg) – nakładka na lewy but (u praworęcznych, u leworęcznych na prawy) z teflonowym spodem, pozwalająca zawodnikowi ślizgać się przy wypuszczaniu kamienia.
Steal (przechwyt) – zdobycie punktów, gdy przeciwna drużyna ma prawo do puszczenia ostatniego kamienia.
Takeout (wybicie) – puszczenie kamienia na tyle mocne, by uderzony przez niego kamień przeciwnika wyjechał z domu i najczęściej opuścił pole gry.
Tee (cel) – przecięcie linii środkowej i linii celu w guziku, centralny punkt domu.
Tee line (linia celu) – linia poprzeczna do linii środkowej, średnica domu, dzieląca go na pół – na przód i tył.
Third (trzeci, wicekapitan) – trzeci zawodnik zagrywający w drużynie, zazwyczaj zastępujący kapitana, gdy ten wypuszcza kamienie.
Źródło: wikipedia, sopot.curling.pl
Zobacz też
